Een interview wordt vaak beter als de host regelmatig zijn mond houdt. Ik weet dit en ik adviseer dit zelf constant aan mensen. Ik heb in de afgelopen 2 jaar ruim 200 podcast-afleveringen gemaakt, waarvan het grootste gedeelte als interviewer bij de Passie Podcast. En toch, 200 afleveringen later, roep ik nog bijna elke aflevering SHUT THE FUCK UP als ik mezelf terugluister.

Jij bent de interviewer. De host. Je naam staat bij de podcast. Misschien sta je zelfs op het artwork. Je bent de constante factor in een podcast. Je voelt je er het meest verantwoordelijk voor van iedereen op deze hele wereld. Dus is het logisch dat je tijdens het interviewen ook jezelf wil profileren. Jij wilt die Matthijs van Nieuwkerk of Eva Jinek zijn. Daarvoor zit je daar.

Maar je moet dat wel gebalanceerd doen. Er zijn meer interviews verkloot door een te eager interviewer, dan interviews gemaakt door een goede interviewer. De kwaliteit en inhoud van je gast is het allerbelangrijkste aspect aan het gesprek. Hij of zij verteld zijn/haar verhaal, legt zijn/haar visie neer. Jij bent als interviewer daardoor vooral een facilitator. En je bent van ontzettend groot belang. Je kan namelijk sturen, je gast meer laten vertellen dan de bedoeling was, etc. Maar uiteindelijk is dat in functie van het laten shinen van je gast.

Ons advies: probeer eens wat vaker tijdens een interview niks te zeggen. Geen ehuh. Geen ja. Maar laat ook eens een stilte vallen nadat iemand een antwoord heeft gegeven. Kijk of er nog meer uitkomt. Probeer je vraag niet een ellenlange introductie te geven, maar kom meteen tot de kern. En kijk dan hoe je je in de edit over je eigen interview voelt.